Een baby krijgen kan simpelweg je wereld op zijn kop zetten. De transformatie van vrouw naar moeder is een van de meest ingrijpende veranderingen die we ooit zullen meemaken, en er is geen eenduidige manier om ermee om te gaan. Advies (of je er nu naar op zoek bent of niet) is overal te vinden. Dus hoe begin je te bepalen welk ouderschapspad je moet bewandelen?
We vroegen het aan een van Australië's bekendste experts op het gebied van borstvoeding en voorstanders van zachtaardig ouderschap, Pinky McKay . Pinky is een International Board Certified Lactation Consultant (IBCLC), bestsellerauteur, prijswinnende zakenvrouw en moeder van vijf. Haar TEDx-lezing, Surrender is Not a Dirty Word , introduceert het idee van overgave als een manier om om te gaan met de druk en overweldiging die soms gepaard gaan met het moederschap. Ze vertelt ons wat overgave betekent en hoe het moeders kan helpen hun weg te vinden door de babyjaren en daarna.
Hoi Pinky. Kun je ons uitleggen wat je bedoelt met het idee van overgave?
Voor mij betekent overgave dat je accepteert waar je bent en jezelf wat ruimte geeft.
Het gaat niet om het zwaaien met de witte vlag, toegeven of omrollen. Het gaat om vertrouwen en acceptatie dat dit is waar jij nu bent, en dit is waar je baby of kind nu is.
Tegen de tijd dat uw baby geboren wordt, is uw hypofyse, die zich onderaan uw hersenen bevindt, twee keer zo groot als normaal.
Deze kleine klier produceert een hele mummiemargarita aan hormonen die je beschermend en verzorgend maken voor je baby. Maar dan heb je al het geluid van buitenaf dat zegt: "spreid de voedingen, geef je baby geen borstvoeding om in slaap te vallen, je moet je baby trainen." Voor je het weet, zit je in de problemen. Stel je voor dat je de deur voor al dat geluid zou kunnen sluiten, op jezelf zou kunnen vertrouwen en je gewoon zou kunnen overgeven - "dit is waar we nu zijn, maar binnenkort hoeft mijn baby niet meer elk half uur gevoed te worden," bijvoorbeeld. Want naarmate het kleine zenuwstelsel van je baby zich begint te ontwikkelen, zal hij of zij niet meer zo onrustig zijn.
Het maakt niet uit hoe capabel je was voordat je een baby kreeg. Veel van mijn cliënten zijn artsen, advocaten en professionele vrouwen die plotseling instorten omdat een baby krijgen overweldigend kan zijn. Het is moeilijk voor iedereen. Je denkt: "hoe kan deze baby, dit hulpeloze kleine persoon, me zo in de problemen brengen?" Maar het is allemaal nieuw en je lichaam is aan het genezen. Je hebt misschien een keizersnede gehad; je hebt misschien een bevalling achter de rug. Hoe dan ook, het is een enorm herstel. Je hele lichaam heeft negen maanden lang de enorme taak van het laten groeien van een baby gedaan, of misschien was je baby te vroeg geboren. Er gebeurt zoveel waar je geen controle over hebt, en soms is proberen je leven met een baby te controleren een manier om je in controle te voelen. Maar echt, dat is het laatste waar je controle over hebt. Dus het is beter om je over te geven aan wat er is en te kijken naar iets anders waar je misschien wel controle over hebt.
Natuurlijk hebben baby's verschillende temperamenten en hebben we allemaal te maken met verschillende omstandigheden. Sommige baby's zijn bijvoorbeeld gevoeliger voor licht en geluid. Dus je moet misschien even naar een rustige kamer om ze te laten wennen. Of je moet ze misschien een tijdje huid op huid vasthouden en wiegen. Of sommige baby's komen langzamer aan, terwijl andere mollige baby's zijn . Je kunt manieren vinden om je baby te ondersteunen als dat nodig is. Als je problemen hebt met voeden of als je baby echt van streek is, kun je natuurlijk naar buiten kijken en mensen vinden die je willen helpen, maar zorg ervoor dat die mensen goed aanvoelen en dat je vertrouwen hebt in die mensen. En dan kun je aanwezig zijn bij je baby. Je kunt van ze gaan genieten in plaats van de hele tijd tegen het geluid te vechten. Want vaak hebben vrouwen gewoon te maken met verwachtingen die door anderen worden opgelegd.
Wat gebeurt er als we besluiten ons over te geven?
We kunnen aanwezig zijn omdat we niet overspoeld worden door stresshormonen terwijl we vechten tegen iets wat we toch niet kunnen veranderen.
Een voorbeeld zou een moeder kunnen zijn die haar baby probeert te laten slapen. Ze zou een halfuurtje kunnen besteden aan het opnieuw in slaap vallen van haar baby in een donkere kamer, staand de baby aaien, of op het matras kloppen, of wat iemand haar ook heeft verteld dat ze zou moeten doen. En dan slaapt haar baby vijf of tien minuten extra, en heeft ze haar ochtend of middag verspild. In plaats daarvan kan ze net zo goed die baby oppakken en knuffelen, naar buiten gaan en van hem genieten, of hem in een draagzak stoppen. Misschien vallen ze dan weer in slaap. Dan kan moeder die wandeling maken die ze wilde maken of gewoon het avondeten afmaken (want vaak zijn het de onderbrekingen van taken die frustrerend beginnen te worden). Ze kan zich gewoon overgeven en zeggen: "Oké, hij is wakker geworden, hij kan nu weer in slaap vallen, of hij kan spelen en later weer in slaap vallen." Ze kan bij hem gaan zitten terwijl hij op de grond ligt te spelen. Of ze kan hem gewoon weer op de borst gooien. Het maakt niet uit of hij 40 minuten geleden gevoed is en toen in slaap is gevallen. Hij kan gewoon een paar keer zuigen en dan weer in slaap vallen. En als ze hem dan moet neerleggen, kan ze dat doen (als hij wil gaan liggen). Als hij dat niet doet, kan ze gewoon genieten van een lekker knuffeldutje en zeggen: in dit kostbare moment, we knuffelen. Het avondeten zal er nog steeds zijn. De afwas zal er nog steeds zijn. De peuter zal nog steeds rondrennen. Misschien leest haar peuter een verhaaltje met haar. Ik weet dat het heel idealistisch klinkt als je meer dan één kind hebt, maar tegen de tijd dat je een tweede baby hebt, geef je je waarschijnlijk toch op allerlei manieren over.
Ongeacht de leeftijd van je kind, zul je soms moeten opgeven. Dat betekent niet dat je het hebt opgegeven. Je haalt de druk van jezelf af om dingen te repareren die misschien niet gerepareerd kunnen worden. Je accepteert dat dit is hoe het nu is. En het kan nu zijn op dit moment, het kan deze dag of deze week zijn, of het kan zijn totdat je de hulp krijgt die je nodig hebt, of je COVID-isolatie voorbij is, of de verkoudheid van je peuter beter is. Wat er nu ook gebeurt, je accepteert het. En je haalt het beste uit die tijd op de best mogelijke manier. Het zal niet voor altijd zijn.
Het is heel logisch. Maar hoe geven we ons eigenlijk over?
Het gaat er echt om onszelf te onderwijzen en aardig voor onszelf te zijn. Nogmaals, het gaat erom de ruis buiten te sluiten. Het gaat erom steun te vinden voor de manier waarop je dingen wilt doen. Het hebben van ten minste één steunende vriend of vertrouweling, of het kan je moeder zijn. Maar het gaat er ook om de informatie te vinden die je steunt. Misschien vind je een steunende website met nuttige artikelen of een steunende pagina op sociale media. Bijvoorbeeld, hoewel Lactamo een heel nuttig product is, heeft het ook een ondersteunend systeem eromheen. Het gaat niet alleen om het krijgen van dit product en jezelf te repareren. De website van Lactamo en de oprichter, Etta , zijn er helemaal op gericht om vrouwen te ondersteunen in hun reis. En ik denk dat dat nuttig is.
Overgave gaat over het verkennen van die dingen die nu nuttig voor je kunnen zijn. Iets als Lactamo kan echt nuttig voor je zijn als je er meer over weet. Je kunt het gebruiken voor die ongemakkelijke borsten, zoals een heel zachte lymfedrainagemassage om mastitis te helpen . En je kunt het verwarmen of koelen. Het is dus een nuttig hulpmiddel, maar ik denk dat de ondersteuning die erbij hoort ook belangrijk is.
Overgave gaat ook over het accepteren van hulp en het accepteren van opties die nuttig voor je kunnen zijn in jouw huidige situatie. We zeggen allemaal tegen moeders: "zoek hulp", maar ik denk dat dat heel moeilijk is voor moeders. Ik denk dat we allemaal de verantwoordelijkheid hebben om hulp te zoeken en die moeder te bieden. En dan is haar overgave om het te accepteren. Als mijn vriendin langskomt en mijn baby vasthoudt terwijl ik aan het douchen ben, zal ik me een stuk beter voelen. En ik hoef me niet verplicht te voelen en de gunst te vergelden. Ik kan het misschien aan iemand anders doorgeven.
Als je je verward en in conflict voelt over wat je moet doen, zeg ik altijd tegen mensen dat ze het advies dat je krijgt moeten filteren door te zeggen: "Is het veilig? Is het respectvol? En voelt het goed voor mij?" Er is zoveel lawaai om je heen en soms worden de luidruchtige stemmen het meest gehoord. Maar ze kennen je baby niet. Jij kent je baby het beste.
U kunt het eerste hoofdstuk van Pinky's Sleeping Like a Baby gratis downloaden op Pinky's website . Pinky heeft ook andere gratis e-books op www.boobiefoods.com.au .
Raadpleeg bij twijfel altijd uw arts.
