Emma Skea, moeder van twee, had nooit kunnen voorspellen hoe haar borstvoedingsperiode eruit zou zien toen ze na 33 weken zwangerschap begon met weeën.
"Ik werd midden in de nacht wakker en ik weet nog dat ik het gevoel had dat er iets mis was. Ik dacht dat ik in mijn broek had geplast, maar het bleef gebeuren en uiteindelijk belde ik het ziekenhuis en ze zeiden dat ik moest komen.
Ik had niet verwacht dat ik zou moeten blijven, ik had alleen mijn handtas bij me. Maar na een kort onderzoek zei de vroedvrouw dat ik niet zou vertrekken voordat ik bevallen was. Ik was in barensnood. Mijn partner Leonardo ging naar huis om wat benodigdheden te halen. Vijf uur later en zonder medicijnen of interventie werd Diego geboren, 6,5 week te vroeg.
Ik zag hem maar een minuutje voordat ze hem naar de neonatale intensive care brachten. Zodra ik kon, ging ik naar boven om bij hem te zijn. Hij was klein, slechts 1,8 kg, maar verbazingwekkend genoeg had hij geen andere problemen. Hij was gewoon klein en moest groeien en een tijdje in een humidicrib liggen.
Hij had al een slangetje in zijn neus, zodat hij gevoed kon worden. De vroedvrouwen legden uit dat hij te klein was om aan te happen, en dat zijn eerste paar voedingen kunstvoeding waren.
Ik had altijd al van plan om borstvoeding te geven, maar had me er niet op voorbereid. Ik werkte nog toen Diego werd geboren – we hadden nog niet eens een kinderwagen of wiegje. Ik hoopte al mijn lees- en nestelplezier te kunnen doen als ik eenmaal met zwangerschapsverlof ging, maar dat is er natuurlijk nooit van gekomen.
Ik bleef een paar dagen in het ziekenhuis om dicht bij Diego te zijn. De vroedvrouwen waren geweldig en lieten me zien hoe ik mijn borsten zachtjes kon masseren en hoe ik een warme doek kon gebruiken om mijn melk aan te moedigen. Gelukkig kwam het snel op gang. Ik zette een alarm en kolfde elke drie uur, zodat het samenviel met Diego's voedingen. Toen ik eenmaal thuis was, ging ik daarmee door en bracht ik mijn melk elke dag naar het ziekenhuis voor hem.
Toen Diego ongeveer een week oud was, kon hij direct aan de borst drinken en hapte hij de eerste keer aan. Het was geweldig en voelde zo natuurlijk. Ik krijg er nu echt kippenvel van als ik eraan denk. Ik had zoveel geluk, want borstvoeding ging voor ons allebei gemakkelijk. Er waren veel baby's en moeders om ons heen die problemen hadden en ik was zo dankbaar.
Diego kwam thuis toen hij 2,5 week oud was en ik heb hem een jaar lang borstvoeding gegeven. Mijn dochter Erika werd drie jaar later geboren en werd in de verloskamer aangehapt. Ik heb haar 14 maanden lang gevoed.
Zelfs na zo'n moeilijke start was onze reis met borstvoeding ongelofelijk. Het bewijst dat je met de juiste ondersteuning toch vooruitgang kunt boeken, ook al gaan de dingen niet volgens plan.
Het enige advies dat ik een moeder in dezelfde situatie zou geven, is om te ontspannen en aardig voor jezelf te zijn. Voel je niet als een mislukkeling als het niet zo uitpakt als je had gehoopt. Doe wat het beste is voor bubba en jou.
Toen ik over Lactamo las, dacht ik meteen hoe geweldig het zou zijn als ik toegang had gehad tot zoiets. Er zou er eentje in elke ziekenhuistas moeten zitten, naast de regenboogdekens die we allemaal mee naar huis nemen. Elke vrouw zou de hulpmiddelen en ondersteuning moeten kunnen krijgen die ze nodig heeft om te helpen met voeden, hoe dat er ook uitziet.
Lees hier meer geweldige verhalen over borstvoeding.
Wilt u uw borstvoedingservaring delen met Lactamo, neem dan contact met ons op via hello@lactamo.com.
